Amor Fati

Amor Fati, olmuş, olmakta olan ve henüz gerçekleşmemiş her şeyi kabul etme ve kucaklama pratiğidir. Antik Roma ve Yunanistan’ın Stoacı filozoflarına ek olarak, Nietzsche de mutluluğa giden yolun hayatı olduğu gibi kabul etmekten geçtiğine inanıyordu. Nietzsche, Latinceden evrilen ‘kaderini sevmek’ anlamına gelen ‘amor fati’nin, kişinin kaderini sadece kabul etmekle kalmayıp onu kucaklamakla ilgili olduğunu öne sürdü. Nietzsche ve Stoacılar, başarılı olmamızla hayatta kalmamız arasındaki farkı yaratanın, başımıza gelen şeyleri kucaklamamız olduğunu ileri sürdüler. Yürüdüğümüz yol, karşılaştıklarımızla daha keyifli hale gelir.

✿Camus’nün felsefesine göre, insanlığın durumu, antik Yunan mitolojisinde bir kayanın tepenin yukarısına itme görevini sonsuza dek tekrarlamasına ve sonra tekrar aşağı yuvarlanmasına mahkum olan Sisyphus’un lanetine benzer. Nietzsche gibi Camus da mutluluğun, kişinin varoluşunun temel anlamsızlığının kabul edilmesiyle ve aynı zamanda olumlu bir şekilde onaylanmasıyla mümkün olduğu sonucuna varır.

✿Botticelli’nin “Primavera” tablosu, bu felsefeyi mükemmel bir şekilde yansıtır. İlkbaharın taptaze enerjisi ve doğanın yenilenmesi, yaşamın her anını kucaklamanın ve kutlamanın önemini simgeler. Baharın gelişini kutlayan figürler, hayatın tüm deneyimlerini olumlu bir şekilde kabul etmemizi hatırlatır.

✿Belki de bu günlerde bir başka baharın son baharın gelişini kutlarken, kabullenmeyi ve fark etmeyi araştırabiliriz.